Adem'i yarattı Tanrı.
"Secde edin Adem'e" dedi meleklere.
"Al" dedi, "Bitmek tükenmek bilmeyen bolluk bahçesi, senin olsun."
Şeytan reddetti secde etmeyi, ona sonsuz cehennem.
Havva'yı yarattı Tanrı. Adem sıkılmasın diye olsa gerek.
Şeytan aklına girdi Havva'nın, Havva yedirdi elmayı Adem'e.
Kovuldular cennetten.
Tanrı üzülmüş müdür içine nefesinden üflediği, en güzel eseri Adem'in fiyaskosuna?
Keşfettiler cinselliklerini, birlikte oldular. Tanrı güzellik yaptı Adem'e, en güzel eseri çoğalsın diye belki de, Havva'ya iki batın verdi. Çocukları oldu. Ürediler.
Kabil, Habil'i öldürdü.
Tanrı ikinci fiyaskoya üzülmüş müdür sizce?
Çoğaldı Adem'in benzerleri, binlerce Adem.
Binlerce söz dinlemez Adem. Öyle ya, ilk Adem söz dinlememişti, yemişti yasak ağacın meyvesini.
Tanrı binlerce söz dinlemez Adem'in varlığına üzülmüş müdür peki?
İşte bunu biliyorum; üzülmemiş de, hiddetlenmiş.
Nuh'a "Gemi yap, al her yaratıktan bir çift." demiş, silmiş süpürmüş bütün eserlerini, sadece örnek bırakmış.
Bir daha üremişler.
Binlerce Adem kopyası...
Belki bir müddet söz dinlemişler de... Bir zaman sonra gene raydan çıkmışlar.
Bu sefer köklü temizliktense, uyarsın diye itaatsizleri elçi göndermiş. "İletin mesajlarımı, itaat etsinler bana" demiş elçilerini. Bir değil, üç değil, yüz değil, YÜZ YİRMİ SEKİZ BİN!
Bu da kâr etmemiş gibi.
Sıkılmış mıdır Tanrı sil baştan yapmaktan, elçi göndermekten, ayarlamaktan en güzel eserini?
Sıkılmış herhalde.
"Yaşayın bakalım" demiş en sonunda, "Yanıma gelince hesaplaşacağız sizinle!"
Hesap anında ben "İlk örneğimizi bile hatalı yaratan sensen, benden neyin hesabını soruyorsun?" diye soracağım.
Bakalım cevabı ne olacak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder