Türk milleti, sürekli şikayet eden insanlardan müteşekkil bir topluluktur. Hamasî nutuklarınızı, '' biz ki yedi düvele karşı durmuş milletiz'', '' biz Türkler çok misafirperveriz ayol'' tekerlemelerinizi kenara bırakın, yemiyorum artık.
- İnsanlık öldü mü?
Emin olun, bu soruyu soran kişi insanlığın öldürülmesine çokça katkıda bulunmuştur.
- Komşuluk kaldı mı?
İnanın, bu soruyu soran kişi komşusuna en son ne zaman selam verdiğini hatırlamıyor bile!
- Aşk yok artık ya!
Bunu dillendirenin dilini kesesim var! (Şiddete meyyalim vallahi dertten!)
Şikayete yatkınlığımız yetiştirilme tarzımızdan.
Hatırlayın, hani çocukken kafanızı sehpaya çarpmıştınız da çok acımıştı. Feryat figan ağlıyordunuz da, babanız '' sen benim yavrumun canını mı yaktın, al sana!'' diye sehpaya tekme tokat girişmişti. Üzgünüm, sehpanın bir suçu yoktu. Tamamen sizin salaklığınız. Babanızın, o koca adamın, salaklığı da cabası.
Bir hayali karakter yaratmışız kafamızda: Trafik Canavarı. Affedersiniz ama kazayı yapan o değil! Gördüğüm kadarıyla hepimiz kendini gayet zeki sanan insanlarız. Olmayan şeyin kaza yaptığına, bilmem kaç kişiyi öldürdüğüne nasıl inanabiliyorsunuz? Kaza yapan birinin iki gün önce bir kaza haberini okuyup kazayı yapan şoföre küfür etmediğini nereden biliyorsunuz? Kazayı yapana kadar kendini Orta Doğu ve Balkanlar'ın en usta şoförü sanıyordu halbuki.
Türkler sürekli şikayet eden, suçu sürekli birilerine atan ama şikayetin kaynağının kendisi olduğunun bir türlü farkına varamayan; gelin görün ki kimseleri de beğenmeyen insanlardır. Futbol maçında yenildiyse suç kendi takımının oyuncularında değil hakemdedir, federasyondadır, iddaa oyununda kâr sağlamak için şike yapan mafyadadır. Asla ve asla kendi takımının oyuncularında değildir.
Gazla çalışan insanların yaşadığı, kaosun düzen olduğu, kimsenin zekasına toz kondurmadığı ama gerzekçe tüm olayların vuku bulduğu ülkenin adı Türkiye'dir; o ülkede yaşayan zeki insanlara da Türk denir.
