Yok yok, kayınço, kaynata, görümce, bacanak tekrarlamalarına lüzum yok. En yakından ele alacağız hadiseyi. Aslında ulaşacağımız sonucu başlıkta vererek feci bir yazar hatası yapıyorum ama dolaylama sevmediğim bir yöntemdir. Direkt sonuca giden ofansif bir yazı anlayışım var. :)
Ebeveynlerinizi, kendinizi, varsa gerçek kardeşinizi yoksa hayali kardeşinizi temel alın. Ne güzel değil mi, sıcacık aile ilişkileri (hani dizilerin sloganıdır içinizi ısıtan türden), 1. dereceden akrabalık falan.
Diyelim ki evlendiniz ve çocuklarınız oldu. Zaten normal bir hayat sürecinde olması gereken, gereken demeyelim de olan bu. Keza kardeşiniz de evlendi ve onun da çocukları oldu. Bu çocuklar birbirlerine kuzen diye hitap edecek. Akrabalık derecesi azaldı gibi.
Sonra bu çocuklar evlendi ve çocukları oldu. Ne mutlu size, dede/nene oldunuz, Allah uzun ömür versin. :) Sizin torununuza, kardeşinizin torunu ile akrabalık derecesi sorulduğunda torununuz şöyle diyecek: 'benim dedemin/nenemin kardeşinin torunu' ya da 'benim dedemin yeğeninin çocuğu'
Daha uzatmak mümkün ama zeki, çevik, anlama kapasitesi belirli bir seviyenin üstünde kişiler için yeterli. Sonrası sizin hayal gücünüze bağlı.
Lan daha iki nesil önce 1. dereceden akrabaydık, et-tırnak misaliydik. Araya bir çocuk, bir torun girdi neredeyse yabancı olacağız lan!
Yok arkadaşım, ben ve benim soyumdan gelenler, öz kardeşimle ve onun soyundan gelen kişilerle bile böyle oluyorsam, kusura bakmayın ama babamın dayısının kızının oğlunun kızını tanımak zorunda değilim, hele hele samimi olmak zorunda hiç değilim!
